នៅពេលដែលគេនិយាយអំពីប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង គេនឹកឃើញដល់ម៉ាកយីហោផលិតផលល្បីៗ ដូចជាម៉ាក Hyndai , Daewoo , Samsung , LG , Hitachi ។ល។ ដែលសុទ្ធសឹងជាក្រុមហ៊ុនធំៗខ្នាតយក្ស និងល្បីជាអន្តរជាតិ។ កូរ៉េខាងត្បូងជាប្រទេសដែលមានសេដ្ឋកិច្ចរីកចម្រើនឆាប់រហ័សខ្លាំង ពោលគឺក្នុងរយៈពេលត្រឹមពីដើមទសវត្សទី៦០ មកទល់នឹងទសវត្សទី៩០ កូរ៉េខាងត្បូងបានអភិវឌ្ឍខ្លួនពីប្រទេសក្រីក្របំផុត (កាលណោះប្រហាក់ប្រហែលនឹងប្រទេសនៅទ្វីបអាហ្វ្រិក) មកជាប្រទេសដែលមានខឿនសេដ្ឋកិច្ចរឹងមាំ និងរីកចម្រើនលើច្រើនវិស័យ រហូតដល់ជាប់ឈ្មោះជា «កូននាគអាស៊ី -little dragon» ឬ «ខ្លាអាស៊ី -Asian Tiger» និងជាប្រទេសដែលមានសេដ្ឋកិច្ចធំលំដាប់ទី១២ ក្នុងលោក។
TheBNEWS សូមនាំប្រិយមិត្តអ្នកអាន មកស្វែងយល់អំពីប្រវត្តិសម័យទំនើបរបស់ប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង ដោយផ្ដោតលើស្ថានភាពអតីតកាលក្រោយសង្គ្រាមកូរ៉េ (Korean War) ទៅទល់នឹងដំណាក់កាលស្ដារសេដ្ឋកិច្ច រហូតក្លាយជាប្រទេសរីកចម្រើនលើច្រើនវិស័យដូចសព្វថ្ងៃ។
ទិន្នន័យសង្ខេបអំពីប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង
ឈ្មោះជាផ្លូវការ សាធារណរដ្ឋកូរ៉េ (Republic of Korea)
ប្រជាពលរដ្ឋសរុប ជាង ៥០ លាននាក់
របបនយោបាយ របបប្រជាធិបតេយ្យ បែបសាធារណរដ្ឋនិយម (ប្រធានាធិបតីជាប្រមុខរដ្ឋ)
ទំហំសេដ្ឋកិច្ច ១៣០៥ ពាន់លានដុល្លារ (មួយពាន់បីរយប្រាំពាន់លានដុល្លារ)
ចំណូលសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋម្នាក់ៗ ២៥ ៩៧៧ ដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំ
ផ្ទៃដីសរុប ១០០ ២១០ គីឡូម៉ែត្រការ៉េ (ជាងដប់ម៉ឺន)
រដ្ឋធានី សេអ៊ូល
ចូលជាសមាជិកពេញសិទ្ធិនៃអង្គការសហប្រជាជាតិ ១៧ កញ្ញា ១៩៩១
ស្ថិតក្រោមអាណានិគមជប៉ុន ពីឆ្នាំ១៩១០ - ១៩៣៥
ស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចកូរ៉េខាងត្បូងក្រោយសង្គ្រាមកូរ៉េ
ប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងធ្លាប់ហែលឆ្លងស្ថានភាពពិបាកវេទនាខ្លាំង ទម្រាំមានថ្ងៃនេះ ពោលគឺធ្លាប់ស្ថិតក្រោមអាណានិគមជប៉ុន ពីឆ្នាំ១៩១០ -១៩៤៥ និងឆ្លងកាត់សង្គ្រាមកូរ៉េ ពីឆ្នាំ១៩៥០ - ១៩៥៣។ ក្រោយសង្គ្រាមកូរ៉េ ប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពតោកយ៉ាក និងខ្វះខាតសព្វគ្រប់ ម៉្យាងធនធានមនុស្សក៏គ្មាន (ប្រជាពលរដ្ឋកាលណោះ ៧៨% មិនបានរៀនសូត្រចេះដឹង ព្រោះជប៉ុនបង្ខំឲ្យរៀនភាសាជប៉ុន ម៉្លោះហើយ អ្នកដែលអាចចេះភាសាកូរ៉េ គឺរៀនដោយលួចលាក់) និងម៉្យាងទៀត ទោះខ្វះខាត ក៏ត្រូវចំណាយច្រើនលើវិស័យការពារជាតិថែមទៀត។
ក្រោយមក ប្រទេសនេះបានអភិវឌ្ឍខ្លាំងលើវិស័យអប់រំ និងវិស័យបណ្ដុះបណ្ដាលធនធានមនុស្ស ដោយរដ្ឋាភិបាលបានចំណាយប្រាក់យ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់លើវិស័យអប់រំ និងបណ្ដុះបណ្ដាលធនធានមនុស្ស (ក្រោយសង្គ្រាមកូរ៉េ រដ្ឋបានប្រើប្រាស់ថវិកា យ៉ាងច្រើនលើសលប់ នៃថវិកាជាតិ ដើម្បីវិនិយោគលើវិស័យអប់រំ ដោយបញ្ជូនយុវជនក្មេងៗ ទៅសិក្សានៅប្រទេសដែលមានវិស័យអប់រំខ្ពស់ ដើម្បីពេលគេរៀនចប់ ត្រូវវិលត្រឡប់ទៅជួយអភិវឌ្ឍ និងស្ដារសេដ្ឋកិច្ចជាតិឡើងវិញ)។
អ្វីដែលកូរ៉េខាងត្បូងត្រូវការបំផុតដើម្បីយកទៅដោះស្រាយបញ្ហា គឺជំនួយថវិកាពីក្រៅប្រទេសសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់វិស័យការពារជាតិ និងរ៉ាប់រងថ្លៃចំណាយផ្សេងៗ។ ជំនួយពីក្រៅប្រទេសមានចំណែក៣០% នៃខ្ទង់ថវិកាជាតិសរុបក្នុងមួយឆ្នាំៗ ហើយនៅឆ្នាំ១៩៥៦ ជំនួយបរទេសមានចំណែក ជាង ៥៨% នៃថវិកាជាតិសរុប និងធ្លាក់មកនៅ៣៨% នៃខ្ទង់ថវិកាជាតិសរុបនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៦០។
អាស្រ័យដោយសារកូរ៉េខាងត្បូងខ្សត់ធនធានធម្មជាតិ ហើយត្រូវចំណាយលើវិស័យការពារជាតិយ៉ាងច្រើនក្រាស់ក្រែលផងនោះ ធ្វើឲ្យអតិផរណា ហក់ឡើងខ្ពស់ (តម្លៃសាច់ប្រាក់ចុះថោក ធៀបនឹងទំនិញនៅលើទីផ្សារ)។ រដ្ឋាភិបាលព្យាយាមអភិវឌ្ឍវិស័យឧស្សាហកម្ម ដោយបង្កើនការផលិតថាមពលអគ្គិសនី និងវិស័យវាយនភ័ណ្ឌ និងស៊ីម៉ង់។ ដើម្បីកាត់បន្ថយវត្ថុធាតុសម្រាប់នាំចូលពីក្រៅស្រុក វត្ថុធាតុសំខាន់ៗដូចជា ជីកសិកម្ម និងដែកថែបអាចផលិតខ្លួនឯងបាន។ ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៥៨ វិស័យឧស្សាហកម្មរីកលូតលាស់ ១៤% ប្រចាំឆ្នាំ។
ដំណាក់កាលរីកលូតលាស់សេដ្ឋកិច្ចពីឆ្នាំ១៩៦០ ដល់ឆ្នាំ១៩៨៥
កូរ៉េខាងត្បូងចាប់ផ្ដើមរីកចម្រើនខ្លាំង នៅសម័យដែលលោក Park Chung Hee កាន់តំណែងជាប្រធានាធិបតីកូរ៉េខាងត្បូងពីឆ្នាំ ១៩៦២ ដល់ឆ្នាំ១៩៧៩។ កត្តាដែលធ្វើឲ្យសេដ្ឋកិច្ចកូរ៉េខាងត្បូងរីកលូតលាស់រដ្ឋាភិបាលវិនិយោគប្រាក់យ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់លើវិស័យអប់រំ និងការបណ្ដុះបណ្ដាលធនធានមនុស្ស។ ដូចនេះ កូរ៉េខាងត្បូង បានត្រៀមធនធានមនុស្សប្រកបដោយជំនាញខ្ពស់រួចជាស្រេច ដើម្បីរង់ចាំស្វាគមន៍វិនិយោគិនពីក្រៅស្រុក ចូលទៅបណ្ដាក់ទុនរកស៊ី។
រដ្ឋាភិបាលដើរកៀងគរវិនិយោគិនពីក្រៅប្រទេស ឲ្យទៅបណ្ដាក់ទុននៅកូរ៉េខាងត្បូង ហើយបញ្ចូលអ្នកបច្ចេកទេសកូរ៉េខាងត្បូងឲ្យទទួលបានបទពិសោធន៍ ខាងវិស័យឧស្សាហកម្ម និងបច្ចេកវិទ្យា បន្ថែមពីលើចំណេះដឹងដែលគេបានរៀនចេះពីសាលា។ លុះវិនិយោគិនត្រឡប់ទៅស្រុកគេវិញ កូរ៉េខាងត្បូងទទួលបានបទពិសោធន៍ច្រើនគ្រប់គ្រាន់ អាចបើករោងចក្រសហគ្រាសតូចធំ ដោយខ្លួនឯងជាបណ្ដើរៗ និងបន្តដំណើរការរោងចក្រឧស្សាហកម្មដោយខ្លួនឯង។
កំណើនសេដ្ឋកិច្ចកូរ៉េខាងត្បូង បានជារីកចម្រើនយ៉ាងឆាប់រហ័ស អាស្រ័យមួយផ្នែកដោយសារ
១-នយោបាយជំរុញសម្ទុះកំណើន «ឧស្សាហកម្មដោយផ្ដោតលើការនាំចេញ -export-oriented industries» ២-និងមួយផ្នែកទៀត ដោយសារកូរ៉េខាងត្បូងបានវិនិយោគយ៉ាងសម្បើមលើសលប់លើវិស័យអប់រំ និងធនធានមនុស្ស (រដ្ឋចំណាយ ១៥% នៃខ្ទង់ថវិកាជាតិសម្រាប់វិស័យអប់រំ - គឺច្រើនជាងប្រទេសណាទាំងអស់ក្នុងពិភពលោក) ៣-កូរ៉េខាងត្បូងសម្បូរកម្លាំងពលកម្ម និងជាកម្លាំងពលកម្មដែលមានជំនាញខ្ពស់យកតែមែនទែន (ដូចនេះ អ្នកវិនិយោគ ដែលទៅបើករោងចក្រ ឬក្រុមហ៊ុននៅកូរ៉េខាងត្បូង មិនចាំបាច់ជួលមនុស្សពីក្រៅទៅធ្វើការទេ គឺកូរ៉េមានមួយគ្រប់គ្រឿងមិនឲ្យខ្វះ) ៤-រដ្ឋាភិបាលអនុវត្តនយោបាយសេដ្ឋកិច្ចមួយបែប គឺរដ្ឋនិងឯកជន ធ្វើការជាមួយគ្នា ដើម្បីរដ្ឋាភិបាលជួយសម្រួលដល់វិស័យឯកជន ក្នុងករណីលើសលស់ ឬខ្វះខាតត្រង់ចំណុចណា (នយោបាយរដ្ឋធ្វើអន្តរាគមន៍ក្នុងវិស័យឯកជន -state intervention economy)។ រដ្ឋាភិបាលបានត្រួតពិនិត្យយ៉ាងដិតដល់ក្នុងវិស័យឧស្សាហកម្ម និងត្រៀមខ្លួនជួយក្នុងវិស័យឧស្សាហកម្មខ្នាតយក្ស (corporate conglomerate)។
ឧស្សាហកម្មដែលរដ្ឋាភិបាលអភិវឌ្ឍ ចែកចេញជាបីដំណាក់កាល
១-ដំណាក់កាលអភិវឌ្ឍលើឧស្សាហកម្មធុនស្រាល ក្នុងវិស័យវាយនភ័ណ្ឌ និងឧស្សាហកម្មធុនស្រាល ២-ហើយបន្ទាប់មក នៅក្នុងទសវត្សទី៧០ បានអភិវឌ្ឍមួយកម្រិតទៀត ដល់ឧស្សាហកម្មធុនធ្ងន់ដូចជា ការផលិតដែកសរសៃ ដែកថែប និងសារធាតុគីមី សម្រាប់បម្រើក្នុងវិស័យឧស្សាហកម្ម និង ៣-ដំណាក់កាលទីបី គឺអភិវឌ្ឍលើវិស័យឧស្សាហកម្មដែលប្រើបច្ចេកវិទ្យាជាន់ខ្ពស់ (high-tech industry) ដូចជារោងចក្រគ្រឿងរថយន្ត និងដំឡើងរថយន្ត រោងចក្រផលិតគ្រឿងអេឡិចត្រូនិក និងគ្រឿងបរិក្ខារអគ្គិសនី និងបច្ចេកវិទ្យាព័ត៌មាន៕
TheBNEWS សូមនាំប្រិយមិត្តអ្នកអាន មកស្វែងយល់អំពីប្រវត្តិសម័យទំនើបរបស់ប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង ដោយផ្ដោតលើស្ថានភាពអតីតកាលក្រោយសង្គ្រាមកូរ៉េ (Korean War) ទៅទល់នឹងដំណាក់កាលស្ដារសេដ្ឋកិច្ច រហូតក្លាយជាប្រទេសរីកចម្រើនលើច្រើនវិស័យដូចសព្វថ្ងៃ។
ទិន្នន័យសង្ខេបអំពីប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង
ឈ្មោះជាផ្លូវការ សាធារណរដ្ឋកូរ៉េ (Republic of Korea)
ប្រជាពលរដ្ឋសរុប ជាង ៥០ លាននាក់
របបនយោបាយ របបប្រជាធិបតេយ្យ បែបសាធារណរដ្ឋនិយម (ប្រធានាធិបតីជាប្រមុខរដ្ឋ)
ទំហំសេដ្ឋកិច្ច ១៣០៥ ពាន់លានដុល្លារ (មួយពាន់បីរយប្រាំពាន់លានដុល្លារ)
ចំណូលសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋម្នាក់ៗ ២៥ ៩៧៧ ដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំ
ផ្ទៃដីសរុប ១០០ ២១០ គីឡូម៉ែត្រការ៉េ (ជាងដប់ម៉ឺន)
រដ្ឋធានី សេអ៊ូល
ចូលជាសមាជិកពេញសិទ្ធិនៃអង្គការសហប្រជាជាតិ ១៧ កញ្ញា ១៩៩១
ស្ថិតក្រោមអាណានិគមជប៉ុន ពីឆ្នាំ១៩១០ - ១៩៣៥
ស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចកូរ៉េខាងត្បូងក្រោយសង្គ្រាមកូរ៉េ
ប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងធ្លាប់ហែលឆ្លងស្ថានភាពពិបាកវេទនាខ្លាំង ទម្រាំមានថ្ងៃនេះ ពោលគឺធ្លាប់ស្ថិតក្រោមអាណានិគមជប៉ុន ពីឆ្នាំ១៩១០ -១៩៤៥ និងឆ្លងកាត់សង្គ្រាមកូរ៉េ ពីឆ្នាំ១៩៥០ - ១៩៥៣។ ក្រោយសង្គ្រាមកូរ៉េ ប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពតោកយ៉ាក និងខ្វះខាតសព្វគ្រប់ ម៉្យាងធនធានមនុស្សក៏គ្មាន (ប្រជាពលរដ្ឋកាលណោះ ៧៨% មិនបានរៀនសូត្រចេះដឹង ព្រោះជប៉ុនបង្ខំឲ្យរៀនភាសាជប៉ុន ម៉្លោះហើយ អ្នកដែលអាចចេះភាសាកូរ៉េ គឺរៀនដោយលួចលាក់) និងម៉្យាងទៀត ទោះខ្វះខាត ក៏ត្រូវចំណាយច្រើនលើវិស័យការពារជាតិថែមទៀត។
ក្រោយមក ប្រទេសនេះបានអភិវឌ្ឍខ្លាំងលើវិស័យអប់រំ និងវិស័យបណ្ដុះបណ្ដាលធនធានមនុស្ស ដោយរដ្ឋាភិបាលបានចំណាយប្រាក់យ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់លើវិស័យអប់រំ និងបណ្ដុះបណ្ដាលធនធានមនុស្ស (ក្រោយសង្គ្រាមកូរ៉េ រដ្ឋបានប្រើប្រាស់ថវិកា យ៉ាងច្រើនលើសលប់ នៃថវិកាជាតិ ដើម្បីវិនិយោគលើវិស័យអប់រំ ដោយបញ្ជូនយុវជនក្មេងៗ ទៅសិក្សានៅប្រទេសដែលមានវិស័យអប់រំខ្ពស់ ដើម្បីពេលគេរៀនចប់ ត្រូវវិលត្រឡប់ទៅជួយអភិវឌ្ឍ និងស្ដារសេដ្ឋកិច្ចជាតិឡើងវិញ)។
អ្វីដែលកូរ៉េខាងត្បូងត្រូវការបំផុតដើម្បីយកទៅដោះស្រាយបញ្ហា គឺជំនួយថវិកាពីក្រៅប្រទេសសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់វិស័យការពារជាតិ និងរ៉ាប់រងថ្លៃចំណាយផ្សេងៗ។ ជំនួយពីក្រៅប្រទេសមានចំណែក៣០% នៃខ្ទង់ថវិកាជាតិសរុបក្នុងមួយឆ្នាំៗ ហើយនៅឆ្នាំ១៩៥៦ ជំនួយបរទេសមានចំណែក ជាង ៥៨% នៃថវិកាជាតិសរុប និងធ្លាក់មកនៅ៣៨% នៃខ្ទង់ថវិកាជាតិសរុបនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៦០។
អាស្រ័យដោយសារកូរ៉េខាងត្បូងខ្សត់ធនធានធម្មជាតិ ហើយត្រូវចំណាយលើវិស័យការពារជាតិយ៉ាងច្រើនក្រាស់ក្រែលផងនោះ ធ្វើឲ្យអតិផរណា ហក់ឡើងខ្ពស់ (តម្លៃសាច់ប្រាក់ចុះថោក ធៀបនឹងទំនិញនៅលើទីផ្សារ)។ រដ្ឋាភិបាលព្យាយាមអភិវឌ្ឍវិស័យឧស្សាហកម្ម ដោយបង្កើនការផលិតថាមពលអគ្គិសនី និងវិស័យវាយនភ័ណ្ឌ និងស៊ីម៉ង់។ ដើម្បីកាត់បន្ថយវត្ថុធាតុសម្រាប់នាំចូលពីក្រៅស្រុក វត្ថុធាតុសំខាន់ៗដូចជា ជីកសិកម្ម និងដែកថែបអាចផលិតខ្លួនឯងបាន។ ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៥៨ វិស័យឧស្សាហកម្មរីកលូតលាស់ ១៤% ប្រចាំឆ្នាំ។
ដំណាក់កាលរីកលូតលាស់សេដ្ឋកិច្ចពីឆ្នាំ១៩៦០ ដល់ឆ្នាំ១៩៨៥
កូរ៉េខាងត្បូងចាប់ផ្ដើមរីកចម្រើនខ្លាំង នៅសម័យដែលលោក Park Chung Hee កាន់តំណែងជាប្រធានាធិបតីកូរ៉េខាងត្បូងពីឆ្នាំ ១៩៦២ ដល់ឆ្នាំ១៩៧៩។ កត្តាដែលធ្វើឲ្យសេដ្ឋកិច្ចកូរ៉េខាងត្បូងរីកលូតលាស់រដ្ឋាភិបាលវិនិយោគប្រាក់យ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់លើវិស័យអប់រំ និងការបណ្ដុះបណ្ដាលធនធានមនុស្ស។ ដូចនេះ កូរ៉េខាងត្បូង បានត្រៀមធនធានមនុស្សប្រកបដោយជំនាញខ្ពស់រួចជាស្រេច ដើម្បីរង់ចាំស្វាគមន៍វិនិយោគិនពីក្រៅស្រុក ចូលទៅបណ្ដាក់ទុនរកស៊ី។
រដ្ឋាភិបាលដើរកៀងគរវិនិយោគិនពីក្រៅប្រទេស ឲ្យទៅបណ្ដាក់ទុននៅកូរ៉េខាងត្បូង ហើយបញ្ចូលអ្នកបច្ចេកទេសកូរ៉េខាងត្បូងឲ្យទទួលបានបទពិសោធន៍ ខាងវិស័យឧស្សាហកម្ម និងបច្ចេកវិទ្យា បន្ថែមពីលើចំណេះដឹងដែលគេបានរៀនចេះពីសាលា។ លុះវិនិយោគិនត្រឡប់ទៅស្រុកគេវិញ កូរ៉េខាងត្បូងទទួលបានបទពិសោធន៍ច្រើនគ្រប់គ្រាន់ អាចបើករោងចក្រសហគ្រាសតូចធំ ដោយខ្លួនឯងជាបណ្ដើរៗ និងបន្តដំណើរការរោងចក្រឧស្សាហកម្មដោយខ្លួនឯង។
កំណើនសេដ្ឋកិច្ចកូរ៉េខាងត្បូង បានជារីកចម្រើនយ៉ាងឆាប់រហ័ស អាស្រ័យមួយផ្នែកដោយសារ
១-នយោបាយជំរុញសម្ទុះកំណើន «ឧស្សាហកម្មដោយផ្ដោតលើការនាំចេញ -export-oriented industries» ២-និងមួយផ្នែកទៀត ដោយសារកូរ៉េខាងត្បូងបានវិនិយោគយ៉ាងសម្បើមលើសលប់លើវិស័យអប់រំ និងធនធានមនុស្ស (រដ្ឋចំណាយ ១៥% នៃខ្ទង់ថវិកាជាតិសម្រាប់វិស័យអប់រំ - គឺច្រើនជាងប្រទេសណាទាំងអស់ក្នុងពិភពលោក) ៣-កូរ៉េខាងត្បូងសម្បូរកម្លាំងពលកម្ម និងជាកម្លាំងពលកម្មដែលមានជំនាញខ្ពស់យកតែមែនទែន (ដូចនេះ អ្នកវិនិយោគ ដែលទៅបើករោងចក្រ ឬក្រុមហ៊ុននៅកូរ៉េខាងត្បូង មិនចាំបាច់ជួលមនុស្សពីក្រៅទៅធ្វើការទេ គឺកូរ៉េមានមួយគ្រប់គ្រឿងមិនឲ្យខ្វះ) ៤-រដ្ឋាភិបាលអនុវត្តនយោបាយសេដ្ឋកិច្ចមួយបែប គឺរដ្ឋនិងឯកជន ធ្វើការជាមួយគ្នា ដើម្បីរដ្ឋាភិបាលជួយសម្រួលដល់វិស័យឯកជន ក្នុងករណីលើសលស់ ឬខ្វះខាតត្រង់ចំណុចណា (នយោបាយរដ្ឋធ្វើអន្តរាគមន៍ក្នុងវិស័យឯកជន -state intervention economy)។ រដ្ឋាភិបាលបានត្រួតពិនិត្យយ៉ាងដិតដល់ក្នុងវិស័យឧស្សាហកម្ម និងត្រៀមខ្លួនជួយក្នុងវិស័យឧស្សាហកម្មខ្នាតយក្ស (corporate conglomerate)។
ឧស្សាហកម្មដែលរដ្ឋាភិបាលអភិវឌ្ឍ ចែកចេញជាបីដំណាក់កាល
១-ដំណាក់កាលអភិវឌ្ឍលើឧស្សាហកម្មធុនស្រាល ក្នុងវិស័យវាយនភ័ណ្ឌ និងឧស្សាហកម្មធុនស្រាល ២-ហើយបន្ទាប់មក នៅក្នុងទសវត្សទី៧០ បានអភិវឌ្ឍមួយកម្រិតទៀត ដល់ឧស្សាហកម្មធុនធ្ងន់ដូចជា ការផលិតដែកសរសៃ ដែកថែប និងសារធាតុគីមី សម្រាប់បម្រើក្នុងវិស័យឧស្សាហកម្ម និង ៣-ដំណាក់កាលទីបី គឺអភិវឌ្ឍលើវិស័យឧស្សាហកម្មដែលប្រើបច្ចេកវិទ្យាជាន់ខ្ពស់ (high-tech industry) ដូចជារោងចក្រគ្រឿងរថយន្ត និងដំឡើងរថយន្ត រោងចក្រផលិតគ្រឿងអេឡិចត្រូនិក និងគ្រឿងបរិក្ខារអគ្គិសនី និងបច្ចេកវិទ្យាព័ត៌មាន៕
No comments:
Post a Comment